Maksymilian Kowalski (2007-2022)

Jak wątłe życie - nie myślimy o tym,

w biegu spraw naszych, w kołowrocie zdarzeń.

Gdy w jednej chwili, w ułamkach sekund

śmierć nam odbiera okruchy marzeń...

I cóż pozostało, kiedy pęka serce?

Łez twoich cichych się wstydzić nie trzeba.

Gdy w uszach dudni pytanie DLACZEGO?

Ich dusze jak ptaki wzlatują do nieba...

...Daj nam wiarę, że to ma sens, że nie trzeba żałować przyjaciół,

że gdziekolwiek są, dobrze im jest, bo są z nami choć w innej postaci.

I przekonaj, że tak ma być, że po głosach tych wciąż drży powietrze,

że odeszli po to by żyć, i tym razem będą żyć wiecznie...